” ریا در عبادات است و عبادتى که ریا دارد حرام است و بعضى گفته اند: ریا در عبادات مبطل هم هست ، در غیر عبادات ریا اشکال ندارد.
ولى خود ریا مى تواند راه چاره و علاج ریا باشد. به این صورت که با تاأمّلات صحیح ریا را بالا ببرد!
مثلاً
گاهى انسان مى خواهد پیش رئیس شهربانى احترامى پیدا کند و توجّه او را
به خودش جلب کند، پیش پاسبانى مى رود و سعى مى کند نظر او را جلب کند و سپس
او را بین خود و رئیس شهربانى واسطه قرار دهد. در اینجا انسان خوب است با
خود بگوید: این پاسبان که تنها واسطه است و اگر هم کاغذى بنویسد و وساطتى
کند باز دست آخر خود رئیس شهربانى باید پاى ورقه را امضا کند.
پس
خوب است مستقیماً نظر خود رئیس شهربانى را جلب کنم که مقام بالاترى است و
اصلاً کار خوب و عمل نیک را مثلاً به خود رئیس شهربانى نشان دهم . یعنى
براى مقام بالاتر ریا کنم!
همچنین اگر انسان عاقل باشد و توجه پیدا
کند که مقامى بالاتر از رئیس شهربانى (مثل وزیر، نخست وزیر و رئیس جمهور)
وجود دارد، مى گوید: خوب است کار خیر و عمل نیک خود را به وزیر یا به نخست
وزیر و بالاخره به مقام بالاتر نشان دهم ! یعنى همیشه انسان باید ریا را
براى مرتبه اقوى انجام دهد. اگر چنین باشد، در واقع مى توان گفت ریا علاج
ریا مى شود.
بنابراین، اگر در عبادات نیز نسبت به اقوى و بالاترین موجود یعنى خداوند ریا کنیم اشکال ندارد و علاج ریا مى شود.
در
زمینه ریا در روایت آمده است: «کسانى که در هنگام نماز به این سو و آن سو
نگاه مى کنند تا مردم آنها را تماشا کنند، به صورت حمار محشور مى شوند.»
واقعاً هم همینطور است ، آیا این حماریّت نیست که آدم جلو وزیر و رئیس
شهربانى به پاسبان نگاه کند؟ حماریّت است آقا. ولى خوشمان مى آید، با این
حماریّت ساخته ایم !
از طرفى اگر به ما حمار بگویند ناراحت مى شویم و بدمان مى آید! ولى باید گفت : کار شبانه روزى تو همین است چرا بدت مى آید؟!
لکن
امان از بى سوادى و بى علمى ، این بى سوادى آدم را به جاى مکّه به ترکستان
مى برد، از روز اوّل همین بى سوادى ابلیسِ دشمن ، آدم را بیچاره کرد.
خود
او هم گفت : اى خدا، همه بندگانت را گمراه مى کنم (اِلاّ عِبادَکَ
مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ). او نیز جاهل بود و با اینکه پیش از آن عابد بود،
ولى علم نداشت و ناقص بود، در مورد سجده در برابر آدم علیه السّلام به خدا
گفت : سجده نمى کنم ، چون (خَلَقْتَنى مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طینٍ)
خوب این صغراى قضیّه بود. کبراى برهانش را ببین که هر کس از آتش است بالاتر و هر کس از خاک است پایین تر است ؟!
خوب
باید پرسید: به چه دلیل و به چه برهانى چنین است ؟ این لباس ظاهرى که ملاک
نیست ، شما ببینید تناسب و زیبایى حیوانى مثل طاووس و دیگر حیوانات چه قدر
است . روحانیت جنّ و ملک هم با روحانیت انسان مقایسه نمى شود، روح انسان
هر چند لباسِ گِلى به تن دارد ولى بسیار مى تواند اوج بگیرد و بالاتر برود.
اصلاً لباس که ملاک نیست ، آیا اینکه یکى عباى نائینى داشته باشد و دیگرى
عباى افغانى ، نشانه کمال و نقص است ؟ ما هم اگر بى سواد شدیم مثل ابلیس مى
شویم و به ضلالت مى افتیم ، لازمه ضلالت هم این است که تعدّى مى کند، یعنى
انسان گمراه و ضالّ، مضلّ و گمراه کننده نیز مى گردد و مى خواهد دیگران را
هم مانند خود کند، پس بترسید از بى سوادى .
امان از بى سوادى و بى
علمى ، این بى سوادى آدم را به جاى مکّه به ترکستان مى برد، از روز اوّل
همین بى سوادى ابلیسِ دشمن ، آدم را بیچاره کرد. خود او هم گفت : اى خدا،
همه بندگانت را گمراه مى کنم (اِلاّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصینَ). او
نیز جاهل بود و با اینکه پیش از آن عابد بود، ولى علم نداشت و ناقص بود، در
مورد سجده در برابر آدم علیه السّلام به خدا گفت : سجده نمى کنم ، چون
(خَلَقْتَنى مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طینٍ)
این از بى سوادى
است که آن آقا مى گوید: قرآن فرموده ( وَ الاْرْضَ وَضَعَها لِلأنامِ) پس
معنایش این است که هیچ مِیزى (تفاوت و اختلاف ) نیست و همه در مالکیّت و در
بهره ورى از زمین یکسانند، او نمى داند که این «لام »لام عاقبت و انتفاع
است ، و نمى داند باید روایاتى را نیز که مفسّر آیه است ملاحظه کرد. این
آدمهاى بى سواد، مردم مثل خود را هم گمراه مى کنند، اوّل با قرآن جلو مى
آیند ولى هدف این است که همین قرآن را از دست مردم بگیرند، کار به جایى مى
رسد که مى گوید: قرآن را بسوزانید.
البته ما به این امر مى خندیم ،
ولى واقع همین است که اگر در استدلال قوى نباشیم دشمنان بر ما غالب مى
شوند، آنها پول خرج مى کنند همین بى سوادها را با پول مى خرند. و در نتیجه
این بى سوادى ، دین درست مى کند. آن بهائى گفته است که : اصلاً در قرآنِ
شما نیز به «سید على محمد باب » اشاره شده است و همین (حم عسق ) یعنى «قائم
سید على محمد» البته باید از چپ بخوانید!
آقا، پس ما براى تمام
مطالب محتاج علم و استدلالیم و بیشتر از هر چیز به اینها محتاجیم ؛ زیرا
مسئله ، مسئله دین است، باید در مقابل این بى سوادى و جُهّال وارداتى
بایستیم . اینها روى افرادشان کار مى کنند، لازم نیست رسوا هم بشوند زیرا
این افراد بطور مخفیانه پول مى گیرند.
پس ما باید علم کلام را خوب یاد بگیریم و در برابر اینها پاسخگو باشیم ، و گرنه گرگ ها ما را مى خورند آنچنانکه به هضم رابع برسد!! “
منبع: خبرگزاری جهان به نقل از آیت الله بهجت .