فانوس دریایی

این شعر بر اساس این تصویر  سروده شده 



وقتی میان موج خروشان غصه ها
در کشتی تحیر و غفلت نشسته ام
در اوج وحشت و یک آسمان بلا
از هر امید و دست نجاتی گسسته ام

وقتی که لحظه ها ز فنا موج میزنند 
چشمان بی فروغ دلم باز می شود
در این تلاطم و گرداب بی امان
روحم تجسم یک راز می شود

ناگاه از میان افقهای دور دست
نوری به قلب خفته من شور می دمد
نوری ز جنس امید و حیات و عشق
نوری که  دیده به یک کور می دهد

انوار گرم و روح نواز تو مهربان
در قاب خالی   چشمم نفوذ کرد
راه نجات را به قلبم عیان نمود
شام سیاه  مرا مثل روز کرد

صهبانا ( وبلاگ شعر من  ) http://www.sahbana.blogsky.com/