کریما!

با فکری که تو دادی به تو شک می کنیم ...

با بدنی که تو دادی گناه می کنیم ... 

با همه کوچکی مان مقابلت می ایستیم

و...

چه برهانی از این روشنتر که تو بزرگی ؟

ما انسانها وقتی :

وسیله ای میسازیم اول فکر مهار کردنش هستیم ... 

 دری میسازیم فکر قفلش هستیم ...

 دیواری می سازیم فکری بلندی و استحکامش هستیم ...

آتشی روشن می کنیم  فکر خاموش کردنش هستیم ...

از حالا به فکر نافرمانی رباتها هستیم ...

فکر اینکه همه چیز در " اختیار مان " باشد... 

حال آنکه :  تو "اختیار" همه چیز را به خود ما دادی ...